De vorige DailyBlog richtte zich op het vergelijken van online aankopen. En het online oriëntatieproces dat hieraan vooraf gaat. Over het vinden van de beste prijs, vergezeld van de meest vertrouwenwekkende klantreviews die onderstrepen dat u op het punt staat de juiste keuze te maken. Maar wat nu als deze zoektocht meerdere partijen aandraagt die stuk voor stuk aan alle randvoorwaarden voldoen? En allemaal hetzelfde product tegen dezelfde prijs aanbieden? Aangezien er toch een keuze gemaakt moet worden, waarop baseert u deze?
Laat ik eens kijken naar hoe dit proces bij mezelf verliep vanmorgen. Een hardloophorloge, in dit geval. Vooronderzoek was gedaan, de beste prijs uitgezocht, reviews gelezen, video’s bekeken en zelfs bij familieleden navraag gedaan naar hun ervaringen met deze sportieve ‘wearable’. De keuze voor het horloge stond vast, de laagste prijs was gevonden. Nu nog de aanbieder kiezen…
Bij deze laatste stap in het proces viel het mij op dat ineens ook de aspecten ‘vormgeving van de webshop’, ‘gebruiksgemak’ en ‘overzichtelijkheid’ lading kregen. Dat vormgeving voor mij één van de doorslaggevende factoren was, is wellicht te wijten aan mijn functie van vormgever. Maar dat de webshop mij de keuze liet om wel of geen persoonlijke gegevens achter te laten is een voorbeeld van gebruiksgemak. En van het respecteren van privacy. De overzichtelijke indeling van de site, deed het kwartje uiteindelijk zijn kant op vallen. Deze aanbieder voldeed aan deze extra, door mij gestelde, voorwaarden. En mocht mij als klant bijschrijven.
Kort-door-de-bocht-conclusie; al wordt er aan alle rationele randvoorwaarden (product, prijs, levertijd, garantie) voldaan, ik koos in de allesbeslissende laatste stap toch met mijn gevoel. Sta ik daar alleen in? Of werkt dit ook zo bij u?