De nieuwe armen worden ze wel genoemd; zzp-ers zonder opdrachten en winkeliers zonder klanten. Het afgelopen jaar waren er in Nederland wekelijks zo’n vijftig faillissementen aan de orde. Week in, week uit. En geloof maar; aan ieder faillissement ging één of meerdere drama’s vooraf. Om over de consequenties die daarna volgden nog maar te zwijgen. Zijn ze hier helemaal zelf voor verantwoordelijk? Ik vind, uitzonderingen daargelaten, van niet.

Nooit eerder veranderde er zoveel om ons heen als de afgelopen jaren. Sommige segmenten kwamen in een vrije val terecht, waarbij zzp-ers en winkeliers ineens geconfronteerd werden met een neergang van afzet van vele tientallen procenten. Niemand wist die uitzonderlijke neergang te voorspellen. Het is dan ook veel te eenvoudig om te stellen dat dit nu eenmaal het risico van ondernemen is. Want dat houdt in dat we onze ogen sluiten voor de realiteit. Markten werden plotseling verdringingsmarkten. Teveel aanbod, te weinig vraag. De weg terug kan dan vaak alleen maar gevonden worden door samenwerking.

Winkeliers zullen meer samen moeten werken opdat hun totale winkelgebied in de regio aantrekkelijker wordt. Banken zullen mee moeten werken om deze ondernemers de weg terug te laten vinden. Gemeenten zullen initiatieven van ondernemers(verenigingen) van harte moeten stimuleren en ruimhartiger moeten bijdragen. Alleen zo kan het tij keren en tonen we onze gezamenlijke verantwoordelijkheid. Tijd dus voor bezinning. En vooral tijd voor actie!