Een weekendje Londen schudt me behoorlijk wakker. Het is alsof je door één grote gift shop wordt geleid. Een wereld van overdaad dringt zich op. Marketeers maken er overuren. Je ziet het, waar je ook maar kijkt. Bij Kiko meisjes van elf a twaalf jaar tijdens een kinderfeestje; gezichtjes vol make-up alsof ze dadelijk worden afgeleverd in het meest duistere deel van Londen. Het was toch ook de wens van die sector om het gemiddeld gebruik van 16 jaar te verlagen naar 12 jaar?! Blijkbaar zijn ze in actie gekomen.

Vervolgens een bezoek aan Starbucks; bekers waarvan de kleinste al zo groot is, dat het een normaal geproportineerde maag beslist in de problemen brengt. Om nog maar te zwijgen van M&M’s World, een wereld van gesuikerde chocolade snoepjes in iedere kleur van de regenboog. Amper binnengekomen staat er al een vrolijkerd klaar om je twee van die snoepjes toe te reiken. Vriendelijk? Echt  niet! Zodra u de smaak ervan ervaart, vragen uw smaakpapillen direct om meer. Kopen dus. De kleinste verpakking kost u al £6,99, bijna 10 euro. Je hebt dan in gewicht misschien 2 a 3 ons in een vrolijk bedrukt zakje, veel meer zal het niet zijn. Een eerste blik geeft de indruk dat er veel mensen verblijven die er vooral niet voor zouden moeten zwichten. Zouden we ze niet juist moeten beschermen?

De grenzen van marketing zijn naar mijn overtuiging bereikt. Links en rechts al flink overschreden. Laten we weer even normaal doen. Business is leuk, merken zijn leuk, marketing is leuk. Maar dat vraagt dan wel om redelijke grenzen. En die beginnen met beschaving, fatsoen en respect. Tijd dat dit ook weer in ons vak terugkomt. Want van één ding ben ik zeker; ook marketeers hebben hun verantwoordelijkheid.