Een verlaten straat aan de rand van het bos. Een auto start zijn motor en rijdt langzaam weg. Een nietsvermoedende hond verschijnt. Ineengedoken. Verlaten. Alleen. Met een ketting vastgebonden aan de boom.

De avond valt en de hond blaft en jankt zo hard hij kan. Hij wordt beslist gehoord maar niemand merkt hem op. In de verte verschijnt de schim van een verliefd koppel. De hond denkt na. Hij verstopt zich, maar net (bewust) niet goed genoeg. Hij begint zacht te jammeren. Het koppel loopt voorbij. Verstilt en… gaat op zoek. Jammerend weet de hond de juiste snaar te raken. Het koppel maakt hem los. Samen gaan zij de toekomst tegemoet.

Hard roepen werkt niet langer in uw voordeel. Welke relevante emotie brengt u in om opdrachtgevers werkelijk te verbinden, om zo samen een duurzame toekomst te schrijven?!