De meest succesvolle mensen focussen niet op het resultaat, maar op de kleinste fouten tijdens het proces. Juist om deze foutjes tijdens een volgend proces niet weer te maken.

Onderzoekers aan de universiteit van Columbia verdeelden studenten in twee groepen: “Studenten met een honger naar kwaliteit en resultaat” en studenten met een honger naar kennis. Na het lezen van een column in Newsweek werd men getoetst met specifieke en algemene kennisvragen.
De onderzoekers maakten direct na het antwoord duidelijk of dit goed of fout was met een bijbehorende toelichting op het goede antwoord.

De hersenactiviteit van de proefpersonen werd gecontroleerd door middel van EEG caps. De verschillen in de manier waarop de proefpersonen reageerden op de feedback was opvallend:

De proefpersonen met een honger naar kennis hadden beslist ook aandacht voor het feit dat ze de vraag goed of fout hadden beantwoord. De grootste aandacht/hersenactiviteit was echter waarneembaar bij het horen van de toelichting op het juiste antwoord. Zij maakten duidelijk gebruik van de kans om te leren. Het verschil met de studenten met een honger naar kwaliteit was het duidelijkst waarneembaar indien beiden het foute antwoord op de vraag hadden gegeven.

De ‘kennis-hongerige studenten’ activeerden bovendien de diepere geheugenregio’s, wat aangeeft dat ze de nieuwe feiten opslaan voor later. De activiteit was minder diep waarneembaar bij de resultaatgerichte studenten, wat duidt op een oppervlakkige interesse. In plaats daarvan leken hun hersenen zich zelfs bedreigd te voelen door het geven van de foute antwoorden. Hun hersenen lieten een emotionelere en angstige reactie zien. Hierdoor sloot men zich sterk af voor de toelichting.

Toen de proefpersonen in een later stadium werden verzocht om de fout beantwoorde vragen nogmaals te beantwoorden, scoorden de studenten met een honger naar kennis dan ook veel beter. Niet verrassend.

Vanuit deze wetenschap is het verstandig om mensen in dienst te nemen/in te huren met een zucht naar kennis. Immers mensen op zoek naar resultaat zijn gemotiveerd, maar niet zozeer om hun prestaties op de lange termijn te verbeteren. Wat is de juiste mix?

En hoe weet je of iemand ‘wil’ leren van zijn/haar fouten?
Mensen gedreven door resultaat zijn het eens met uitspraken als: “Je hebt een bepaalde hoeveelheid intelligentie en je kunt niet veel doen om het te veranderen”, of “Het is belangrijk voor mij slimmer te zijn dan andere studenten.”
De kennisgedrevenen herkennen zich meer in opmerkingen als: “Het is heel belangrijk voor mij dat mijn cursussen echte uitdagingen bieden.”

Tot welke groep behoor jij?