Misschien heeft u al eens een strip van hem voorbij zien komen: Kakhiel. Een Haagse jongen die onder dit pseudoniem alledaagse foto’s transformeert tot hilarische settings door er tekstwolkjes bij te plaatsen met absurde dialogen. Die plaatjes verspreidt hij vervolgens via Twitter en Facebook. Met succes, want hij heeft zo’n 85.000 volgers en 120.000 likes. Zijn grapjes zijn niet uit te leggen of te vangen in woorden. Zoals je niet aan iemand anders kunt uitleggen waaróm iets grappig is, of een ander overtuigen dat iets toch écht wel heel grappig is.

Onlangs besteedde De Wereld Draait Door er toch een kwartier zendtijd aan, om te laten zien dat ze dit internetfenomeen ook hebben opgemerkt. Wat volgde was een knullige opeenstapeling van voorgelezen stripjes en onsamenhangende commentaren. Door een paar bij elkaar gezette fans annex experts. Wederom probeerde DWDD een internethype te vangen, om deze tentoon te stellen aan het publiek dat moeite heeft om bij te blijven. Televisie op z’n kleinst.

De enige zinvolle opmerking maakte internetexpert Danny Mekić, “Deze Kakhiel creëert in zijn eentje zijn eigen platform en bereikt daarmee duizenden mensen. Hij maakt hiermee een grote middelvinger naar uitgevers die denken te bepalen wat leuk is en wat niet.” Wat mij betreft maakt Kakhiel ook een middelvinger naar het medium televisie. Het eerste nieuws lees je al lang niet meer in de krant, dat is duidelijk. Maar de tijd dat je voor trends en hypes de televisie aan moet zetten, is nu ook definitief voorbij. De sociale media hebben het nu ook op amusement gewonnen van het traditionele medium televisie.